Żart o wieczności

O pewnych sprawach się nie mówi (głośno)
i tak:
nie ma kolejnych prób, tylko nieustanna porażka
kapłani nadziei naiwni jak dzieci
nie ma kolejnej szansy
nie drżę na myśl o nieobecności
to tylko żart o wieczności
musisz mierzyć się z tym samotnie
Na dole będziemy wszystkim i na szczęście już niczym.

Niepowtarzalne momenty

pragnąłem być przygotowany
na takie chwile
i zawsze gdzieś wszystko umyka
opracowałem doskonały tekst
wyważony, odrobinę intelektualny
w kilku miejscach emocjonalny
a gdy już jest
to wychodzi jakaś tandeta:
uczucia, uczciwość etc. 
co ja mam z tym zrobić?
to się nie nadaje
do wiersza (było powtarzane po tysiąckroć)
do powtórzenia (znajomi później wyśmieją)
jako opowiastka (nudna i wszyscy znają zakończenie)
i kończy się typowo
do szuflady
dla nikogo